Ik ken Arno Dolders al heel lang en lees graag zijn meningen over bepaalde zaken in de financiële wereld. Arno is ook een graag aangehoorde spreker op vele bijeenkomsten.
Waarschijnlijk wordt ook u helemaal dol van de vele reclames van financiële instellingen die allemaal het beste met u voor hebben en u vooral willen laten geloven dat de klant alles zelf kan. Natuurlijk zijn die mensen er, maar nog veel meer mensen die dat niet kunnen. Vaak komt men daar helaas later pas achter.
Iedereen maakt uiteraard zijn of haar eigen keuzes, maar ik denk dat het wel goed is als de 'doe het zelver' op de hoogte is van de mogelijke consequenties en zijn beroep op bescherming.
Veel leesplezier toegewenst.
Hartelijke groet,
Patrick Betman
Daarom
is onafhankelijk advies zo belangrijk voor u
Bij het oplossen van
financiële vraagstukken is het overgrote deel van de Nederlanders gebaat bij
het advies van een onafhankelijk adviseur. Dit geloof ik oprecht. Advies is
echter niet verplicht. Kopen zonder advies wordt ook in de financiële sector
gebruikelijker.
Kopen zonder advies
Net als alle online bedrijven proberen ook financiële instellingen consumenten te verlokken om zonder advies te kopen. Daarvoor gebruiken ze campagnes waarin een sfeer wordt neergezet van “modern”, “gemak”, “snel” en “voordelig”. Deze ontwikkeling zien we al een aantal jaren. Langzaam maar zeker wordt dit kopen zonder advies nu ook onderwerp in de rechtspraak. Dat dit onderwerp wordt in de rechtspraak, is geen diskwalificatie van deze methodiek van werken. Want laten we wel wezen: er is ook genoeg rechtspraak over onderwerpen waarbij adviseurs onvoldoende presteerden.
Net als alle online bedrijven proberen ook financiële instellingen consumenten te verlokken om zonder advies te kopen. Daarvoor gebruiken ze campagnes waarin een sfeer wordt neergezet van “modern”, “gemak”, “snel” en “voordelig”. Deze ontwikkeling zien we al een aantal jaren. Langzaam maar zeker wordt dit kopen zonder advies nu ook onderwerp in de rechtspraak. Dat dit onderwerp wordt in de rechtspraak, is geen diskwalificatie van deze methodiek van werken. Want laten we wel wezen: er is ook genoeg rechtspraak over onderwerpen waarbij adviseurs onvoldoende presteerden.
“Langzaam maar zeker wordt het
kopen zonder advies nu ook onderwerp in de rechtspraak”
Hoe kijken rechters
hiernaar?
De rechtspraak inzake dit kopen zonder advies is interessant, omdat het laat zien hoe deze aanbieders kijken naar hun klanten. Dat dit “anders” is dan in hun reclamecampagnes aan sfeer wordt neergezet, is wat men noemt een understatement. Een voorbeeld illustreert dit. Het voorbeeld betreft een recente uitspraak van Kifid. De betreffende consument heeft in het verleden zonder advies een hypothecair krediet gesloten. Het verwijt van de consument is, dat de kredietverstrekker hem een te ruime financiering heeft verstrekt. Los van de vraag of voor de klacht enig begrip kan worden opgebracht, is het verweer van de kredietverstrekker interessant. Ik citeer uit het verweer van de kredietverstrekker twee passages:
De rechtspraak inzake dit kopen zonder advies is interessant, omdat het laat zien hoe deze aanbieders kijken naar hun klanten. Dat dit “anders” is dan in hun reclamecampagnes aan sfeer wordt neergezet, is wat men noemt een understatement. Een voorbeeld illustreert dit. Het voorbeeld betreft een recente uitspraak van Kifid. De betreffende consument heeft in het verleden zonder advies een hypothecair krediet gesloten. Het verwijt van de consument is, dat de kredietverstrekker hem een te ruime financiering heeft verstrekt. Los van de vraag of voor de klacht enig begrip kan worden opgebracht, is het verweer van de kredietverstrekker interessant. Ik citeer uit het verweer van de kredietverstrekker twee passages:
“Het had op de weg van
de Consument gelegen om, indien hij niet bekend was met de eigenschappen en
risico’s van de geldlening, zich te laten bijstaan door een adviseur, nadere
vragen aan Aangeslotene te stellen, dan wel de geldlening niet af te nemen.” En: “Van Consument
mocht worden verwacht dat hij moeite zou betrachten de eigenschappen en
risico’s van de hem geoffreerde financiële producten te begrijpen. Consument
heeft dit ook aan Aangeslotene verklaard.”
De schijnwerkelijkheid
De klacht van de consument werd, denk ik terecht, ongegrond verklaard. Maar niet op grond van het verweer. Dit verweer is interessant omdat het een schijnwerkelijkheid weergeeft:
De klacht van de consument werd, denk ik terecht, ongegrond verklaard. Maar niet op grond van het verweer. Dit verweer is interessant omdat het een schijnwerkelijkheid weergeeft:
U en ik weten dat de
meeste consumenten de eigenschappen en risico’s van complexe producten niet
begrijpen. Die onbekendheid gaat zo ver, dat ze zelfs met goede wil niet de
vragen kunnen bedenken die ze eigenlijk zouden moeten stellen om het product
wel goed te doorgronden. U en ik weten ook, dat de klant daarnaast helemaal
geen zin heeft om zich in deze details te verdiepen. Hij zoekt toch gemak? Dat
was toch wat die aanbieder zonder advies hem beloofde? Hoe eerlijk is het om
eerst een mooie campagne te maken om de consument te stimuleren om zonder
advies te kopen en vervolgens, nadat de consument positief is gestemd, van die
zelfde klant te verwachten dat hij toch van de aankoop afziet, omdat hij beseft,
dat hij toch eigenlijk advies moet hebben?
“Het inschakelen van een
onafhankelijk adviseur is eigenlijk een soort verzekering in natura tegen eigen
onkunde van de consument”
Adviseur voor onbewust
onbekwame klant
Hoe anders is de situatie bij de onafhankelijk adviseur? Hierbij hebben rechters decennia gewerkt aan het beeld van de professioneel adviseur van wie de klant veel mag verwachten. Een adviseur die – ontdaan van alle nuances – de verplichting heeft om zich permanent in te spannen om de onbewust onbekwame klant te behoeden voor beslissingen die voor deze klant onverstandig zijn. Wanneer het dan toch voor de klant fout gaat, dan is het verweer van de adviseur in de geest van dat de klant dan zelf maar beter had moeten opletten, een vrij kansloos verweer. Zo bezien, is het inschakelen van een onafhankelijk adviseur eigenlijk een soort verzekering in natura tegen eigen onkunde van de consument. Waarbij het onzekere voorval is, dat de consument niet kan overzien, dat hij onkundig is en op welke momenten tijdens het aankoopproces die onkunde hem gaat schaden.
Hoe anders is de situatie bij de onafhankelijk adviseur? Hierbij hebben rechters decennia gewerkt aan het beeld van de professioneel adviseur van wie de klant veel mag verwachten. Een adviseur die – ontdaan van alle nuances – de verplichting heeft om zich permanent in te spannen om de onbewust onbekwame klant te behoeden voor beslissingen die voor deze klant onverstandig zijn. Wanneer het dan toch voor de klant fout gaat, dan is het verweer van de adviseur in de geest van dat de klant dan zelf maar beter had moeten opletten, een vrij kansloos verweer. Zo bezien, is het inschakelen van een onafhankelijk adviseur eigenlijk een soort verzekering in natura tegen eigen onkunde van de consument. Waarbij het onzekere voorval is, dat de consument niet kan overzien, dat hij onkundig is en op welke momenten tijdens het aankoopproces die onkunde hem gaat schaden.
Citaten op poster
De citaten uit de juridische verweren van aanbieders die verkopen zonder advies zouden onafhankelijk adviseurs op posterformaat moeten uitvergroten en op hun kantoren moeten ophangen.
De citaten uit de juridische verweren van aanbieders die verkopen zonder advies zouden onafhankelijk adviseurs op posterformaat moeten uitvergroten en op hun kantoren moeten ophangen.
Met de pay-off:
“Daarom is onafhankelijk financieel advies zo belangrijk voor u!”
